Eerder vroegen we jullie naar bijzondere verhalen over onze praktijk. Eén van deze verhalen speelde zich dichterbij ons af dan we dachten. Want nu is ze student verloskunde en onze invalassistente, maar jaren terug was de moeder van Madelief cliënte bij de Breedstraat en is Madelief onder zorg van de Breedstraat geboren. Hieronder hun verhaal.
Vera, hoe was het om toen zwanger te zijn?
“Ik vond het heel erg leuk om zwanger te zijn. De eerste 3 maanden was ik wel veel misselijk. Overal waar ik heen ging, nam ik een zakje met boterhammen mee. Verder had eigenlijk een hele makkelijke zwangerschap, vrij probleemloos. De controles bij de Breedstraat verliepen vrij vlot, ik had geen hoge bloeddruk of bijzonderheden. Die controles duurde altijd vrij kort, voor mijn gevoel was dit een bewijs dat het goed ging. Heel veel informatie kreeg je destijds niet, NIPT bestond nog niet, ik meen dat ik alleen een echo na 10 weken had. De verloskundigen waren allemaal super aardig en aandachtig. Ik heb de zorg als heel zorgvuldig ervaren en voelde me goed gemonitord.
Madelief, hoe verschilt dat met wat jij nu leert en in de praktijk brengt (als student en assistente?
“Als ik de verhalen van mijn moeder hoor lijkt het alsof er nu veel meer aandacht is voor het geven van informatie aan zwangeren. Dit blijkt uit het individuele bevalplan, de Centering Pregnancy en de zwangerschapscursus die wordt aangeboden op de Breedstraat.
Wat zijn de voordelen van toen en nu zwanger zijn?
Madelief: “De faciliteiten van nu maken wel dat zwangeren veel meer betrokken lijken te zijn ten aanzien van de zwangerschap. Over het algemeen lijkt het alsof de kwaliteit echt verbeterd is omdat zwangeren beter weten waar ze aan toe zijn en hoe ze kunnen anticiperen op wat er kan gebeuren als het niet “volgens het boekje” gaat. Ik denk dat in geval van complicaties de zorg van nu er echt op vooruit is gegaan. Ik denk ook dat de combinatie van folders en meer mondelinge toelichting in een interactieve bijeenkomsten beter aankomt bij zwangeren dan alleen folders geven.”
Vera: “Een mogelijk voordeel van toen was waarschijnlijk dat je wat minder wist waardoor je makkelijker wat zorgelozer de zwangerschap kon ervaren. Hierdoor kon ik mij althans redelijk makkelijk overgeven aan de natuurlijke gang van zaken, ook als dat wat minder comfortabel was.”
Vera, als ervaringsdeskundige, heb je nog een leuke anekdote over de praktijk of verloskundige?
“Ik wilde graag thuis bevallen. Toen de weeën startten, ging het opvangen ervan vrij goed, maar toen de verloskundige kwam stopten de weeën abrupt. Ik kende deze verloskundige niet, maar ze ging heel rustig te werk met het klaarleggen van haar spulletjes. Ik weet nog dat ik dat registreerde, die rustige manier van doen, en dat gaandeweg de weeën weer op startten. Ik herinner me ook nog dat ik dacht: “stel dat ik in het ziekenhuis zou bevallen, zou dan ook met iedereen die binnenkomt de weeën stoppen?’’
Enfin, de overgang naar persen was even een paniek momentje omdat ik niet goed wist wat te doen. De verloskundige raadde mij aan om te liggen en ik hoorde alleen nog maar haar stem, als door een soort koker. Ik weet nog dat ze zei: “ga maar poepen, Vera… Ik dacht: “huh???”, maar ik volgde haar blindelings in die koker en verdraaid, dat was de goede aanwijzing… Al snel rolde Madelief eruit en legde de verloskundige haar gelijk aan mijn borst, waarna zij gelijk begon te drinken. Ik vond dat zo wonderbaarlijk!
Bas zei de volgende dag tegen mij: “Het is imponerend wel, zo’n mevrouw die je helemaal niet kent en die staat dan met haar koffertje midden in de nacht aan de deur. Ze loopt naar boven alsof het helemaal normaal is en helpt je dan in zo’n cruciaal moment…” Hij was zelf nogal in paniek dus was zo blij dat zij kwam!”
Vera en Madelief – toen
Vera en Madelief – nu
